Rozczarowanie, któż z nas go nie doświadczył?
Przyjrzyjmy się pięciu jego rodzajom.
1. Rozczarowanie sobą.
Jest to najbardziej wyniszczający rodzaj rozczarowania, ponieważ może wpędzić cię w spiralę dołujących myśli i zachowań, z której trudno będzie ci się podnieść. Doświadczył tego Piotr. Przysiągł wierność Chrystusowi, zarzekając się:
„Wszyscy mogą cię opuścić, ale nie ja. Jestem twój aż do śmierci!” (zob. Mateusza 26:33).
A jednak trzykrotnie zaparł się Chrystusa. Później przypomniał sobie Jego słowa:
„Zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz” (Mateusza 26:34).
Piotr, załamany swoją porażką,
„wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał” (Łukasza 22:62).
Czy tak się dzisiaj czujesz? Czy myślisz: „Panie, jak mógłbyś użyć kogoś takiego jak ja?”. Jezus nie był oburzony. Był świadom wad Piotra, kiedy go powołał. Wiedział też, że Jego szczery uczeń miał czułe serce, dlatego wolał raczej okazać mu łaskę niż odrzucenie. Kiedy Chrystus wydał po zmartwychwstaniu polecenie:
„Powiedzcie jego uczniom oraz Piotrowi”,
aby spotkali się z Nim w Galilei, potwierdził tym samym, że nie zrezygnował z ucznia, który upadł (zob. Marka 16:7). Dalsza część historii Piotra to opowieść o zwycięstwie. Zatem co powinieneś zrobić, kiedy zgrzeszysz lub zawiedziesz i rozczarujesz się sobą?
Upokórz się i pokutuj. Wyznaj swój grzech – nie usprawiedliwiaj się, nie racjonalizuj ani nie obwiniaj okoliczności i ludzi.
Przyjmij Bożą łaskę i przebaczenie wiarą, nie – uczuciami. Nie daj się przekonać szatanowi, że jesteś poza zasięgiem i łaską Boga. Nie jesteś!
Nie pozwól rozczarowaniu pogrążyć cię w beznadziejności i rozpaczy.
Przyjmij wszelką pomoc, by wrócić na właściwe tory – im wcześniej, tym lepiej.
2. Rozczarowanie przełożonym.
Rozsądnie byłoby założyć, że można ufać Heliemu, arcykapłanowi w Izraelu. Tak myślała matka Samuela, kiedy powierzyła mu syna z przekonaniem, że będzie dla niego mentorem w służbie Bożej. Heli jednak miał poważną wadę charakteru. Był słabym rodzicem, który stał z boku, podczas gdy jego synowie nadużywali swoich przywilejów kapłańskich, biorąc łapówki i zadając się z prostytutkami. Nikt nie winiłby młodego Samuela, gdyby się stoczył, skoro człowiek, którego podziwiał, tak bardzo zawiódł. A jednak Samuel rozprawił się z rozczarowaniem, a swoje oczy kierował raczej na Boga:
„Samuel rósł, a Pan był z nim” (1 Samuela 3:19).
W rezultacie stał się jednym z największych proroków Izraela. Jak radzić sobie z rozczarowaniem swoim zwierzchnikiem? Wpatrując się w Pana!
3. Rozczarowanie swoją rodziną.
Zapytaj Józefa. Kiedy Bóg dał mu wizję jego przyszłych zaszczytów, był przekonany, że jego bracia też się ucieszą. Zareagowali jednak z oburzeniem i niechęcią, i sprzedali go w niewolę. Z dala od przyjaciół i domu Józef spędził lata w więzieniu za przestępstwo, którego nie popełnił. W takiej sytuacji łatwo jest poddać się uczuciu rozgoryczenia i chęci zrewanżowania się za swoje krzywdy. Gdyby jednak Józef temu uległ, umarłby za granicą jako nieznany skazaniec. Zamiast tego pozwolił Bogu, by On sam go zrehabilitował. Bóg zrobi to także dla ciebie.
„Dlatego wszelka broń ukuta przeciw tobie na nic się nie przyda, każdemu językowi, który w sądzie zezna przeciwko tobie, zadasz kłam. Takie jest dziedzictwo sług Pana, a ich usprawiedliwienie pochodzi ode Mnie – oświadcza Pan” (Izajasza 54:17).
4. Rozczarowanie ludźmi, z którymi pracujesz.
Nie odniesiesz sukcesu w życiu bez właściwych ludzi. Bywa jednak, że ci, na których polegasz, zawodzą, co jest bolesne. Wyobraź sobie rozczarowanie Mojżesza. Pozostawia władzę swojemu bratu Aaronowi, a sam spędza czterdzieści dni na górze Synaj, gdzie otrzymuje Dziesięcioro Przykazań. Wraca i co zastaje? Izrael oddaje cześć złotemu cielcowi – wykonanemu przez Aarona. Kiedy Mojżesz najbardziej go potrzebuje, Aaron sromotnie zawodzi. Obserwuj jednak Mojżesza: prawdziwe przywództwo błyszczy w rozczarowaniu. Konfrontuje się z Aaronem, całą tą niegodziwość wyznaje Bogu i modli się o przebaczenie dla Izraela. Bóg odpowiada, a następnie przypomina Mojżeszowi o jego zadaniu.
„Idź, prowadź lud… mój anioł pójdzie przed tobą” (Wyjścia 32:34).
Rozczarowanie nie przekreśla twojego zadania ani obecności Boga. Czyń więc to, co Bóg ci nakazał.
5. Rozczarowanie tymi, którym poświęciłeś swoje życie.
Przyjrzyjmy się ponownie Mojżeszowi, założycielowi Kościoła na pustyni. Jego kongregacja składała się z byłych niewolników, którzy zostali uwolnieni, pobłogosławieni i są w drodze do Ziemi Obiecanej, nie mają jednak krzty lojalności i wdzięczności dla człowieka, który zaryzykował wszystko, aby było to możliwe. Tuż po wyjściu z Egiptu zwracają się przeciwko Mojżeszowi, oskarżając go i krytykując (zob. Wyjścia 14). Czy Mojżesz był rozczarowany i zraniony? Tak! Za każdym razem jednak, gdy chciał zrezygnować, omawiał to z Bogiem, modlił się za swoich narzekających rodaków, otrzymywał nowe polecenia z „centrali” i wracał do pracy.
Tak właśnie postępują powołani przez Boga mężczyźni i kobiety, kiedy doświadczają rozczarowania i mają ochotę się poddać.
Weź z nich przykład, oddaj swój ból Bogu, zbierz siły i rusz w kierunku zwycięstwa!
